Alışılmadık bir şey söyleyen, ciddiye alan kişinin hayatı pek iyi gitmez. Ciddiyet, alt tabakanın benimsediği bir değerler sistemidir, yüksek insanlar asla ciddiyetle oynanacak oyunlar oynamaz. Ciddiyetin arkasında bir gerilim vardır, sınırlayıcı bir tutumdur, mevcut durumu reddetmektir. İnsan bir kez fazla ciddileşti mi, mevcut enerji akışıyla aralarında bir engel oluşur ve kazanma-kaybetme döngüsüne düşer. Yüksek insanlar neyi benimser? Yüksek insanlar, sabit bir zihin olmamasını benimser; bu, zihnin herhangi bir şeye, kendileri tarafından yapılan şey dahil, sabitlenmemesi anlamına gelir. Bu durum hem verimli hem de acısızdır; zihin ve durum bir bütün halindedir, benliğin ortada çırpınmasına gerek kalmaz. Bencil olmadıkları için, başkaları onlara güvenmeyi ister; kontrol etmedikleri için, her şey onların kullanımına sunulmuştur. İşte bu yüzden, tartışmadan dolayı, dünya onlarla yarışamaz. "Kötü kader" olarak adlandırılan ciddiyetin kökeni, ağır “benlik saplantısı”dır; “ben” kaybetmemeliyim, “ben” onurumu korumalıyım, “ben” nasıl olmalı. Bu “ben”, insanlar ile olaylar arasında yer alan bir engeldir ve gerilim, karşıtlık ve içsel tüketim yaratır, böylece mevcut enerjiyi bağlar. “Yüksek insan”ın ciddiyetsizliğinin özü, “benlik saplantısını” bırakmaktır: zihinde kayıplar ve çatışmalar olmadan, sadece olaya tamamen dalmaktır. “Ben yokluğu” nedeniyle, tartışmaz, kontrol etmez ve tüketmez; bunun yerine, zihinsel akışın hareket etmesine, durumla birleşmesine ve her şeyin kullanımına açılmasına olanak tanır, bu yüzden de “kimse onlarla yarışamaz”. Kısacası: ağır “benlik saplantısı”, acı verici ciddiyettir; hafif “ben yokluğu” ise verimli bir rahatlıktır. #ETH创历史新高# #鲍威尔鸽派发言# #Gate Alpha空投FST#