Gerçek hayatta sıkça sorulan bir soru vardır: Başkaları acil olarak hayati bir paraya ihtiyaç duyduğunda, borç verir misin? Birçok kişi borç vermemenin çok soğuk bir davranış olduğunu düşünür, ancak bu düşünce çoğu zaman ahlaki bir zorbalıktır. Mantıklı olan kişi önce şunu sormalıdır: Ben bu bedeli ödemeye razı mıyım? Eğer reddedersem, karşı tarafın bu yüzden başına bir iş gelebileceğini ve gelecekte yardım alamayabileceğini kabul etmeliyim; eğer bunu soğukkanlılıkla kabul edebiliyorsam, bu bilinçli bir tercihtir. Gelecekte seni kesinlikle kurtaracağıma dair bir taahhüt genellikle güvenilir değildir. Gerçekten kuralları anlayan insanlar şunu bilir: Dünya her zaman rekabet ve acımasızlıkla doludur, insanlar gezegeni merhamet değil, zeka ve soğukkanlılıkla yönetir. Döllenmeden itibaren, milyarlarca sperm arasındaki bir rekabet söz konusudur. Ancak, mantıklı öz çıkarcı olmak, soğuk ve acımasız olmak anlamına gelmez. Başkalarına yardım etmek bazen uzun vadeli bir yatırımdır, güven ve bağlantı biriktirebilir; duyguların getirdiği tatmin duygusu da bir kazançtır. Toplumun belirli bir düzeyde dayanışmaya ihtiyacı vardır, aksi takdirde kurallar ve güven çöker, bu da herkes için zararlıdır. Anahtar, risk ve yetenekleri net bir şekilde değerlendirmektir: Kendi taşıma kapasitem içinde olan iyilik, mantıklıdır ve değerlidir. Davranışların temel ölçütü şunlar olmalıdır: Kendi uzun vadeli çıkarlarıyla uyumlu mu, ayrıca ahlaki hayallere körü körüne kapılmadan.