İyi bir eş ilişkisi ve mutlu bir aile, genellikle basit bir ortak özelliğe sahiptir: birbirlerine kendileri olma izni vermek, karşılıklı saygı göstermek, birbirine güvenmek ve birbirine yeterli alan bırakmaktır. Aşk, diğerini değiştirmek değil, onun kendisi olmasına izin vermektir. Evlilikte en acı veren şey, "senin iyiliğin için" adı altında kontrol uygulamaktır. Birçok eş ilişkisinin bozulması, "benim yoluma göre gitmelisin" anlayışıyla başlar. Sağlıklı bir aşk, "seni seviyorum çünkü sensin" demektir; "seni seviyorum çünkü benim beklediğim hale dönüşebilirsin" değil. Güven, evliliğin temelidir; güven olmadan gerçek bir yakınlık yoktur. Güven, saf bir inanç değil, bir tercihtir. Uygun alan, evliliğin nefes almasına ve aşkın taze kalmasına olanak tanır. Bu alan, her iki tarafa da kendilerini koruma, kişisel ilgi alanlarını geliştirme ve sosyal çevrelerini sürdürme fırsatı verir. Böyle bir alana sahip olduğunda, eşler birlikteyken paylaşacak yeni şeylere ve bağımsız görüşlere sahip olabilirler; her gün tekrarlanan sıradanlık içinde sessiz kalmazlar. Karşılıklı saygı, evliliğin uzun ömürlü sırlarından biridir; saygı, yaşamın her alanında kendini gösterir. Karşı tarafın seçimlerine, duygularına ve hatta küçük kusurlarına saygı duymak gereklidir. Evlilikte en acı veren genellikle büyük fırtınalar değil, zamanla biriken saygısızlıktır. Saygı, aşkın sınırıdır; saygı olmayan bir aşk yalnızca kontrol ve sahiplenmedir. Gerçek bir saygı, senin seçimlerini onaylamasam bile, senin seçim haklarını savunmayı ifade eder; farklı görüşlerimiz olsa bile, senin bakış açının mantıklı olduğunu kabul ederim; hatta başarısız olsan bile, seni daha da kötü duruma düşürmek yerine seninle yüzleşirim. Evlilik, 1+1=2 değil, 0.5+0.5=1'dir.