Politika, nihayetinde insanlar arasındaki bir oyundur; hem bir mücadele sanatı, hem de insanların yönetimiyle ilgili bir bilgidir. Bu oyunun merkezi iki şey etrafında döner: güç ve çıkar. Güç, başkalarını kontrol etme yeteneğidir; çıkar ise davranışları yönlendiren teşviktir. Gücü elinde bulunduran kişiler, çıkar dağılımı yoluyla düzeni sürdürürken, dağıtım şekli toplumun çalışma mantığını belirler. Bu dağıtım, keyfi değildir; belirli bir kural setine ihtiyaç duyar, işte bu da politikadır. Politika, katılımcılara ne yapabileceklerini, ne yapamayacaklarını, iyi yapıldığında ne tür faydalar elde edeceklerini, kötü yapıldığında hangi cezalara çarptırılacaklarını söyleyen bir kılavuz gibidir. Politikanın gerçekten etkili olabilmesi için, dört ana aracın dengeli bir şekilde kullanılması gerekir. Şiddet son bir güvencedir, para görünmeyen bir yönetim aracıdır, hukuk net oyun kurallarını belirler, kamuoyu ise düşüncelerin şekillendiricisidir. Bu dört araç, kendi görevlerini yerine getirirken birbirlerini destekler ve siyasi sistemin dinamik dengesini korur.