2019 yılında Hindistan'da öldüğümde, yanımda sadece hayatımı almadım. Bana ait olmayan $190 milyonun anahtarlarını da aldım.

Muhtemelen beni o Kanadalı kripto borsaının arkasındaki "parlak genç girişimci" Gerald Cotten olarak tanıyorsunuz. Ne şaka. Ben parlak değildim - hesaplayıcıydım. Binlerce kişi bana paralarını emanet etti, ben de onların hayat birikimleriyle tanrı rolü oynadım.

Ölümümden sonraki kaos neredeyse şiirseldi. 76.000 insan aniden bir kuruş bile fonlarına erişemediklerini fark etti. Neden? Çünkü şifrelerin tek sahibi bendim. Kolay, değil mi?

Gerçek, manşetlerden çok daha çirkin. Ben yasal bir iş yürütmüyordum. Kripto tarihinin en büyük dolandırıcılıklarından birini organize ediyordum. Herkesin kullandığı o ticaret platformları? Onları sürekli olarak manipüle ediyordum. Paranız güvenli bir soğuk cüzdanda değildi - benim gösterişli yaşam tarzımı finanse ediyordu.

Lüks mülkler, egzotik seyahatler, pahalı oyuncaklar - hepsi emeklilik fonlarınızla, çocuklarınızın üniversite tasarruflarıyla, hayallerinizle satın alındı. Gerçek müşterilere karşı sahte para kullanarak ticaret yapmak için sahte hesaplar oluşturdum. Tüm operasyon bir illüzyondu.

Beni öldüren şey, bunun ne kadar kolay olduğudur. Düzenlenmemiş kripto piyasası, benim gibi biri için mükemmel bir oyun alanıydı. Hiçbir denetim yoktu, kazanç peşindeki yatırımcılardan göz göre göre güven vardı ve çoğu insanın anlamadığı bir teknoloji.

Araştırmacılar sonunda yaptıklarıma daldıklarında, geriye neredeyse hiçbir şey kalmadığını buldular. Gizemli bir teknik sorundan dolayı değil - çünkü hepsini harcamıştım.

Bazı insanlar ölümümü sahteleyip parayla kaçtığımı düşünüyor. Diğerleri gerçekten gittiğime inanıyor. Bunun bir önemi var mı? Her iki durumda da, binlerce insan bana güvendikleri için her şeylerini kaybetti.

Bu kriptonun kirli sırrı: merkeziyetsizlik ve finansal özgürlük üzerine tüm bu konuşmaların ardında, anahtarlarını teslim edecek bir sonraki kurbanı bekleyen benim gibi avcılar gizleniyor.