Mevcut Merkezi Olmayan Finans ekosisteminde, yeniden Stake yapmak popüler bir konu haline geldi ve EigenLayer özellikle dikkat çekiyor. ETH güvenliğini yeniden kullanma ve kazançları üst üste ekleme fırsatları sunarak birçok yatırımcının ilgisini çekti. Ancak, pratikte kullanıcılar genellikle bazı beklenmedik zorluklarla karşılaşmaktadır.

Fonların dağılması, yeniden stake etme sürecinde karşılaşılan başlıca zorluklardan biridir. Yatırımcılar, fonlarının Ethereum ikinci katman çözümlerinden çeşitli rollup havuzlarına kadar farklı protokollere ve ağlara yayıldığını görebilirler. Bu 'çoklu kaynak yaratma' stratejisi, gelirleri maksimize ediyormuş gibi görünse de, aslında fonların yüksek derecede dağılmasına ve yönetimin karmaşıklığının artmasına neden olmaktadır.

Kullanıcılar kazançları sorgularken birden fazla uygulama arasında geçiş yapmaları gerekebilir, bu sadece zaman alıcı olmakla kalmaz, aynı zamanda kazanç hesaplamalarında karışıklığa da yol açabilir. Aynı şekilde, likidite çekmek isteyen protokoller için de çapraz zincir işlemleri karmaşık bir sorun haline gelmiştir.

Bu durum, yeniden stake etme ekosistemindeki önemli bir açığı vurgulamaktadır: dağılmış likiditeyi entegre edebilecek merkezi bir platformun eksikliği. Böyle bir platform, kullanıcıların işlem süreçlerini basitleştirmekle kalmayıp, protokollere daha verimli likidite yönetim çözümleri de sunabilir.

Yeniden stake etmek, kullanıcılara ek kazanç fırsatları sağlasa da, çapraz zincir özellikleri yeni zorluklar da getirmektedir. Örneğin, ETH'yi EigenLayer'a yatırıp LRT (likit stake token) aldıktan sonra, kullanıcı bununla birlikte Base zincirindeki başka bir yeniden stake protokolüne taşımak isterse, bir çapraz zincir köprüsü kullanması gerekecektir. Bu sadece daha uzun bekleme sürelerine yol açmakla kalmayabilir, aynı zamanda güvenlik risklerini de beraberinde getirebilir.

Daha önemlisi, başarılı bir şekilde aktarılsa bile, bu LRT'ler yeni protokolde genellikle yalnızca tek kullanımlık birer belge olarak kullanılır, bu da onların borç verme veya türev piyasalarındaki uygulama potansiyelini kısıtlar. Bu sınırlama, varlıkların esnekliğini ve kullanım verimliliğini önemli ölçüde azaltır.

Gerçek bir örnek, bir yatırımcının 10 ETH'yi Ethereum, Arbitrum ve Optimism'in farklı yeniden stake havuzlarına dağıtmasıdır. Bu strateji, riskleri dağıtma ve çoklu kazanç elde etme açısından cazip görünse de, aslında varlık yönetiminin karmaşıklığını artırmakta ve genel yatırım verimliliğini etkileyebilmektedir.

Re-staking ekosisteminin sürekli gelişimi ile birlikte, gelecekte bu sorunları çözmeye yönelik daha fazla yenilikçi çözümün ortaya çıkmasını bekleyebiliriz. Bu çözümler, çapraz zincir işlemlerinin verimliliğini artırmaya, LRT'nin çok işlevselliğini güçlendirmeye ve kullanıcıların varlık yönetim süreçlerini basitleştirmeye odaklanabilir. Ancak bu şekilde, yeniden stake etme gerçekten potansiyelini gerçekleştirebilir ve Merkezi Olmayan Finans ekosistemine daha büyük değer katabilir.