O "final eser" olarak görülen o hissedar mektubunu görünce, Buffett hakkında yapılan birçok yorumun muhtemelen çekirdekten saptığını fark ettim. 1965'ten beri satın aldığı bir evde yaşıyor, her gün birkaç bin dolarlık bir Cadillac ile dolaşıyor, arada bir misafirlerini McDonald's'a götürüyor. Hayal edebiliyor musun? Trilyon dolarlık varlıkları yöneten bir kişi, 2020 yılına kadar akıllı telefon kullanmamış, önceki yirmi yıl boyunca 20 dolardan daha az bir fiyata satılan katlanabilir telefon kullanmış.

Birçok insan onun bu şekilde yaşamasının sebebinin zengin olması olduğunu düşünüyor, ama gerçek belki de şudur: Onun bu şekilde yaşaması, bugün Buffett olmasının sebebidir.
1956 yılında, 26 yaşındaki Buffett, o zamanlar kuşkulu görünen bir karar aldı - New York'tan ayrılıp, memleketi Omaha'ya döndü. O zamanlar Graham'ın en gözde öğrencisiydi ve Wall Street'te kalması mantıklıydı. Bu seçim, bugün bir Tsinghua mezununun tüm büyük firma tekliflerini reddedip, 3-4. sınıf bir kasabaya geri dönüp girişimci olmasına benzer.
Omaha nasıl bir yer? "Yarım Aylık Gazete"ye göre, Washington'dan oraya giden direkt uçuş, günde sadece öğleden sonra 2'de bir sefer var, kaçırırsanız ertesi günü beklemek zorundasınız. 2020 itibarıyla, bu şehrin nüfusu 500.000'in altında, ölçeği neredeyse Henan'ın Sanmenxia'sı veya Anhui'nin Ma'anshan'ı gibi.
Ama tam da bu "küçük yer", Buffett'ın kendi yatırım sistemini inşa etmesi için önemli bir zemin haline geldi. Günümüzde popüler bir deyişle, Omaha ona "düşük güven maliyeti" sağlayan bir ekosistem sundu. Charlie Munger ile aynı caddede yaşıyor, Coca-Cola'nın CEO'su Don Keough komşusu ve ona medya sektörünü genişletmesinde yardımcı oluyor.