Hayat varsa, ölüm de vardır; herkesin eninde sonunda ölümle yüzleşmesi gerekecektir. Hayatta olduğumuz sürece, ölümle başa çıkmak için iki yöntem kullanabiliriz: ölümü görmezden gelmek veya kendi ölümümüzle yüzleşmek ve ölümün getirebileceği acıyı azaltmak için ölüm üzerine net düşüncelerle yaklaşmak. Ancak her iki yöntem de bizi gerçekten ölümden kurtaramaz.

Bir Budist olarak, ölümü normal bir süreç olarak görüyorum. Hala bu dünyada yaşıyorsam, ölüm gerçeği kaçınılmazdır. Ölümden kaçamayacağımı anladıktan sonra, endişelenecek bir şey olmadığını göremiyorum. Ölümü bir kıyafetin yırtıldığında yenisiyle değiştirilmesi gereken bir şey gibi görmek yerine, bir son nokta olarak değil. Ancak ölüm öngörülemez: Ne zaman öleceğimizi veya nasıl öleceğimizi bilemiyoruz. Bu nedenle, gerçek ölüm gerçekleşmeden önce hazırlık yapmamız gerekiyor.